Gözkapaklarımı aralarken sabahları
Adına kurduğum her düş azat oluyor
Yağmur damlaları cama her düşüşünde
Üzerimde duran sensiz asalet
Bir damla daha küçülüyor.

Gözlerim görmüyordu
Beyaz notalarına inandım
Yıldızlara inandım
Gecenin siyah noktası vurdu beni
Vuslata inat sevdim seni

Cüzdanımda saklardım resmini
Şarkı gibi dilimde saklardım
Unutulan şarkımın kırılmış melodilerini
Notaların söylediğini unutmuşum
Senin söylediğin tek nota yok hayatımda
Değişirim sanmıştım
Farkında değilmişim benim aşkım su/ymuş
Her sokakta çoğalıp biriken su…



Bu karanlıktan aklanırım sandım
Sen hariç bütün güneşi arkama aldım
Silmedi alnımdaki yazgıyı
Bu aşkın zehirli tadı
Gözlerimi ne zaman senden alsam
Güneş bu zehri gözlerime akıtır
Sen söyle ey boynu bükük güneş!
Ondan gözlerimi alınca kokar mıyım toprak gibi?
At sıcaklığını üstünden ey güneş!
Beni onun resmiyle boya …

Her ne kadar o gözlere sürgünsem
Senin gözlerin hep aynı renginde…

Çekilen acılardan tesbih yapıp boynuma taksam
Allahım bana acır da unutturur mu onu?

Daha ne kadar bekleyeceğim bu şehrin seni bana lütfedişini
Daha ne kadar sular altında kalacak bu şehir
Geçecek miyim altın kapıdan mutluluğa
Erecek miyim vuslat’a
Ey İstanbul
Ya benim sevda közlerimi onun yıldız gözlerine eriştir
Ya da
Süpür onun ayak izlerini
İyice karalanmayayım
Her yanım güz kalmasın
Bedenimin dışında yaşamayayım

saat/19:49
Trh: 30/12/2009
yzr: poLo_aS(H.T)