Dünyanın ruhsuzlaşan vicdanı arasında,
Bir savaş başlatıldı vahşi batı sofrasında,
Köklerini tarihin derinliğine salmayanlar,
Sinek gibi eziliyordu dünyanın ortasında.

Bosna Hersek’te vahşi bir katliam yaşıyoruz,
Avrupa’nın göbeğinde buna şahit oluyoruz,
Bosnalı Müslümanlara yardım edilmez oldu,
Hak, adalet, hukuk buz gibi eriyip kayboldu.

Kur’an’dan uzaklaşan Müslüman toplumlar,
Kardeşlerinin geleceğini pek ucuza sattılar,
Her seferinde Avrupa’nın gözüne bakarak,
Batının çıkarı için düşmanın kalbine aktılar,

Demokrasiyi kuyruğuna düğümleyen Avrupa,
Bütün dünya kanunlarını ise topladı avucuna,
Dünyada İslam Dini’ni küçük düşürmek için
Fundamentalist damgası vuruldu Müslümana.

Müslümanlar kabul ettiler bu vahşi yıkımı,
Kardeşlerini düşman görüp kurdular takımı,
Birbirini suçladılar sağır sultanın huzurunda,
Kapitalizmin hak, hukuk tanımaz yularında.

Batı, Cezayir’de demokrasiyi asla kabul etmedi,
Müslümanlarsa Avrupa’nın dizinin dibine çöktü,
Sınırlı yaşamlarında, kendi toprağını ve halkını,
Şeytani planlara sarıp karanlık denizlere döktü.

Ölüm çığlıkları duyulur âlemin dört bir yanından,
Neden oluk oluk Müslüman kanı akar durmadan?
Sevgiye susayan gönüller, nehirlerde hep su arar,
Analar, çocuklar, bebekler neden yürekleri dağlar?

Müslüman’ı birbirine kırdırmak da neyin nesidir?
Bu âlemde birbirimizin kardeşi değil miyiz nedir?
Yaşamak ve mutluluktan göklere uçmak varken,
Dünyada mesut olmak bizim hakkımız değil midir?

Gelin kardeşlerim! Birbirimizi çok sevelim,
Düşmanın şeytanî oyununa asla gelmeyelim,
İki cihanda da mutlu bir yaşam sürmek için
Hak uğruna gerekirse canımızı bile verelim.

Ağustos/1992 İstanbul