1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
842
Okunma
Hayat sona erdiğinde nefes alıyoruzdur hala,
Yaşıyoruzdur ama hayatın çok uzaklarında,
Yapabildiğimiz ayakta kalabilme becerisidir,
O da düzgün değildir, belki de dengesizdir…
Ömrün bittiği andır yalnız kalmak hayatta,
Öğrendiklerinden ve yapabildiklerinden uzakta,
Sonrasında iklim değişir, artık serin eser rüzgar,
Gönlümüz de hassastır, esen yelden nem kapar…
İkinci çocukluktur demişler eskiler bu duruma,
Çocukluktur gerçekten ama ebatları farklıdır,
Küçük olunca kucağa alıp sallayabilir anaları,
Büyükten beklenen odasına çekilip uykuya dalması…
Yaşamak güzel bir armağandır ama zordur uzaması,
Her zaman mümkün değildir insanın sağlıklı olması,
En iyisi hayırlısını istemektir Allah’tan, o bilir iyisini,
Belki yanına alır, belki de uzun bir zaman erteler bizi…
Cevap Yaz