Sen gittiğin zaman…
Sonbaharlar geldi ardından,
Bir kelebek uçtu gitti mavi geceli bir ormana,
Dondum kaldım <uzaklar> boşluğuna!
Gittiğine inanamıyordum!
Öylece gitmiştin…
Radyodan eski bir müzik çalındı sonra,
Kulağımı tırmalıyordu,
Tüylerim diken diken kıvranıyordu…
Damarlarım şişmişti,
Ve gözlerim kıvılcımlar saçıyordu…
Sessizliğin tam ortasındaydım,
Hangi yana başımı çevirsem,
Güneş ıslanmış yüzümü yakıyordu!
İçimde kayıp duran bir şeyler vardı,
Bir şeyler canımı acıtıyordu!
Sen gittiğin zaman,
Eski çevremi de kaybettim,
Yeni başlangıçlar altında daha çok yalnızlıklar yaşadım,
Ankara’nın üşüyen sokaklarında kartpostallar sattım,
Şiirler sattım karnımı doyurmak için,
Ama insanlar artık şiir okumuyorlardı;
Bana acıyorlardı…
Bilmem ki ne düşünsem,
Ne söylesem,
Ne yapsam?
Yokluğunda çok şeyler yaptım,
Çok kayboldum!..
Sen gittiğin zaman,
Aradan çok zamanlar geçti!
Defterimde eski şiirler kalmış
Sana dair,
Dokunsam seni ağlayacaklar,
Seni özleyeceklerdi…
Beyaz saçlarım vardı,
Yüreğim kaldırmıyordu bu ayrılığı,
Yaşlanmıştım…
En ufak rüzgâra dahi dayanamıyordum,
Kafeterya köşelerinde, bir bardak sıcak çay,
Ve sonraki gençliğin manzarasında bir yaşlı ağaç gibi duruyordum!
Yarınları mucize olarak görüyordum,
Plansızdım!..
Sen gittiğin zaman,
Gökyüzü çok çocuk kaldı,
Güvercinlerin bile sesi gelmiyordu damlardan,
Şimdi daha da suskun oldu her şey!
Kalın bir roman gibi raflarda tozlandık,
Duvarlardan sürtünerek gelen,
derin bir müzik sızlatıyordu içimi…
Daha kaç melodi akıp gidecek içimde?
Daha kaç zaman olmayacaksın,
Daha…
Daha ne kadar bekleyeceğim seni?
Sen gittiğin zaman,
Çok hastalandım…
Odamın duvar renkleri yeşile dönmüştü,
Pencereme damlayan yağmurlardan başka kimsem yoktu,
Zaten sonrası da yoktu,
Hiç yaşanmamış gibi her şey bitmişti,
Bir hikâye daha böyle kapanmıştı,
Sen gittiğin zaman…

19.11.2005/SARAY
Saat:13.55
B.BİRİCİK