1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1182
Okunma
Kefensiz ayrılığın çığlığında selamladı hayat
Küçücük kalbim sancılarla bertaraf
Sahipsizliği, avuçlarımın kıvrımlarında saklı Heyhat!
Dayan dizlerim ayakta kalmak yaşamak.
Denkleştiğim çiçeklerin vaktinden öteydi baharım
Anne, demek hastalığın şiltesinde tek varım
Kurduğum dünyada yok bir nişangahım
Nasırlaştı dizginlerine vura vura yaralarım.
Koyu karanlık geceleri hep dertlere boyadım
Özlem çirkin davranışların ardındaki karım
Tebessümlere gebe kurumuş dudaklarım
Göğe uzan gözlerim, ben varım, yaşayacağım…
Sözlerim sitem değil duyurmam ele
İçimin buhranını hafifletirim belki, hükmüm kalemime
Sığınaklarım renk cümbüşüyle uğurlar uykunun derinliklerine
Rüyaların en safındayım, tutarsın belki elimi Anne
5.0
100% (3)
Cevap Yaz