Söyleyin dostlarıma,
Bir daha yazmasınlar hasret mektuplarını,
Çünkü bütün mektupları yaktım.
Sevda dolu sözcükler ağladı küllerin arasında,
Kahroldum.
Bütün duvarları yıktım sevdayla örülmüş,
Harabeye döndü gönlüm,
Artık hiçbir kalıntı yok dünlerimden,
Hiçbir şeyi hatırlamıyorum maziden,
Ne adresleri,
Ne telefon numaralarını,
Ne isimleri,
Hiçbir şeyi,
Hiçbir şeyi hatırlamıyorum,
Ne acı.
Söyleyin fotoğraflarını da göndermesinler,
Şu gülümseyerek çektirdiklerini,
Çünkü bütün çerçeveleri kırdım,
Bütün albümleri yırttım,
En güzel günlerimi,
En güzel düşlerimi, en güzel gecelerimi,
Birer birer yaktım.
Söyleyin bundan böyle,
Gül de koymasınlar mektupların arasına,
Anı defterim de yok artık.
Saklayamam güllerini sarı sayfaların arasında.
Hem bakarsın,
Böyle donmuşken yüreğim,
Çözülüverir,
Dinmişken gözyaşlarım,
Bulutlanıverir gözlerim.
Canlanıverir gözümde dost akşamlarım,
Şarkılar yine beni anlatırlar.
Çığlık çığlığa.
Kuşlar konar yine pencere saçağına,
Ötüşürler sevdayla,
Ağlayıveririm.
Basarım solmuş gülü bağrıma,
Özlerim delicesine.
Ararım bütün dostlarımı bir bir.
Hazır unutmuşken hepsini,
Hazır çekip gidecekken buralardan,
Kalmak isterim delice bakarsın.
Bir dost göğsü ararım başımı yaslayacak.
Bir dost ararım akşam sohbetlerimde.
Yok yok,
Söyleyin dostlarıma bir daha aramasınlar beni.
Söyleyin onlara değişecek adresim.
Hem üzülmesinler arkamdan.
Ağlamasınlar benim için,
Adımı anmasınlar sohbetlerinde,
Titrer yüreğim,
Dudaklarım onlarla konuşur,
Ellerimi uzatırım tutsunlar diye,
Beklerim...


Durun,
N’ olur,
N’olur söyleyin dostlarıma,
Yazsınlar hasret mektuplarını,
Hep postacıyı bekliyorum sabah akşam,
Bütün sevda duvarları örülü yüreğimde,
Dünlerim hep bugünkü tazeliğinde yaşıyor gönlümde,
Bütün adresler,
Bütün telefon numaraları,
Bütün isimler ezberimde,
Fotoğraflarını da,
Solmuş güllerini de koysunlar arasına,
Göndersinler.
N’olur,
N’olur söyleyin dostlarıma,
Yazsınlar hasret mektuplarını
Hep bekledim,
Bekliyorum,
Ve bekleyeceğim...

ONUR SANCAK