Geceler bir mum ışığında oturuyorum,
Ve resmin titrek alevlerle aydınlanıyor,
Gözlerini görüyorum,
Kapkara,
Karın yağışını seyrediyorum,
Bembeyaz,
Ağarıyor karamsarlığım,
Gözlerim bir umut ışığıyla parlayıp sönüyor.
Geçmiş bahardan uçuk bir renk alıp,
Odama sürüyorum,
Perdemi açıyorum.
Yıldızlar birer ikişer giriyor penceremden,
Sohbet ediyorum onlarla gün doğana dek,
Dost oluyorum yalnızlıkla,
O yaz gününden bir parça alıyorum,
Isınıyor yüreğim,
Dudaklarım öpüşünle yanıyor,
Ellerini tutuyorum,
Maviliğin ortasındaki beyaz gemide,
Kış gecelerinden beyaz bir saat alıyorum,
Karda iz bırakıyor adımlarımız,
Sarılıyoruz,
Sarılıyor yüreklerimiz,
Yalnız bir gecedeyim,
Yapayalnızım.
Korkularım dört duvar dolaşıyor.
Dost sohbetleri bir serap gibi,
Bir görünüp bir kayboluyor,
Gidemiyorum insanların yanına,
Bulamıyorum bir tek dost,
Kar tanelerinden,
Yıldızlardan başka,
Özlüyorum,
Her şeyi,
Herkesi,
Birkaç saat daha alıyorum geçmişten,
Birkaç saat daha yaşamak istiyorum,
Seninle.
Ama sen olmuyorsun,
O soğuk gecelerde,
Çok uzaklardan başka bir eli tutuyor ellerin,
Başka biriyle oturuyorsun.
Kahrolası bu gecede ağlıyorum,
Yalnızlığıma,
Terkedilmişliğime,
Kan çanağı oluyor gözlerim,
Bu yalnız gecede.
ONUR SANCAK