KIZIL DUDAKTAKİ İZLER

Okyanusun köpüğü
Yalnızların
Karanlığında dipsizleşirken
Çık gel
Ruhumun dağlarına
Gökyüzü bölünürken üzerimde
Şarkılarda nota ol
Geceme düşmezken ışık
Zerrelerimde aydınlığım
Küçük beynim dağılırken
Yön haritam
Hazanda yeşermek için kök salarken
Can suyum
Şimdi yüreğimde yanan ateşte
Öpüşlerin
Dudağımda açan gül ol
Nefesler dağlarken yüreği
Gözler dalıyor
Çorak toprak tenim de
Dokunma fısıltıları kayboluyor
Arama diyorsun kaleminde
Yüreğimde yüreğine
Duygularımla nikah yapmışken
Yüreğin yelkovanında
Zamanı yoktu sevmenin
Suskunlukta boğulurken
Sevemedim uçurumları
Dağlara selam olsun
Sarmaşık güllerinde
El uzatsın papatyalar hatıralara
Kır çiçekleri ağlamasın acılara
O arkadaştır insana
Hazanımın susuzluğu kızıl dudaklarda sönsün
Yalnızlığımın kervanı değiştirmesin yolunu

Ben hala küçüğüm, büyümedim biliyor musun
Senle yanarken sol yanım
Sensizliğinde kavruluyor dudağım
Usumdan gitmiyor düşünceler
Asılı kaldı kirpiklerim dudağındaki kilitte
Düşsüz uykulardayım
Kar etmiyor
Damağım yapıştı bir yudum su
Bir ses
Gönül yarama bir deva
Çaresizliğime bir çare
İçimdeki çağrıma
Kızıl dudaktaki izler kalsın
Şu yanan bağrıma

Osman TÜRKASLAN
ZerreM