Karanlıktı yol
Uzağında geceye tapan ağaçları
Sessizce uzayan enine gölgelerin
İçlerinde
Kimsesizlikleri bekleyen
G/izli mezar taşları...

"Kokunu özledim en çok…
Dudaklarımda parmak uçlarına kondurduğum busenin izi
Hala duruyor
Ne zaman gözyaşımın tuzu değse
Yokluğunun ardında kalan bedenimin eksilen yanı
Çok acıyor"

Yalnızdı yol
Karanlığı kucaklamış,sarılmıştı gölgelerine
Benimsiniz diyordu
Üzerinden geçip giden
Sahipsiz ruhlar örselerken
Ezilmelerinde...

“Ellerini özledim en çok
Asi, kendine bile karşı gelir gibi,
Ve benimdiler...
Avuçlarında yanan gizli ateşi düsünürdüm,
Düşünürdüm de
Neden her dokunuşunda titrerdi bedenim...”

Kıvrımlıydı yol
Dev bir yılanın bedeni üzerine serilmişcesine
Üstelik soğuktu
Ay ışığında korkak ve
hep sus pustu...

“Gözlerini özledim bir de
O kadar çok şey anlatıyordu, nasıl gevezeydi, hiç susmuyordu
Diline inat....
Vurgun yemişe dönüyordum en derinlerinde
Sevdam dökülüyordu”...

Benimle idi yol
Çıkmazlarına
Sarı çiçeklerin tohumlarını gömdüğüm...
Güneşinde yasaklar öldürdüğüm..
Geçitlerinde
Bin gitmelerimden
Bir defa bile geriye dönemediğim...

----------

İçimde çulsuz, serseri duyguların saati
Serde yar...










YILDIZ