Toprak ile aynanın konuşmasına şahit
Oluyoruz belki de,ama yokki çok vakit

Toprak diyor aynaya,sana imreniyorum
İmrenilmek istiyor,biraz dileniyorum

Kim baksa kendin görür,bana bakansa beni
Bana bakan içinden,yok gidenden geleni

Ayna cevap veriyor;kara toprak beyhude
Bir dertle dertlenmişsin;beni dinle ve huu de

Ben bana bakanlara gösteririm bugünü
Sana bakanlar ise görür nedir ürünü

Toprak biraz sevinir aynanın cevabına
Tekrar cevap veriyor,sığamıyor kabına

Belliki rahatlatmak içindir bu sözlerin
Söyle sana bakanı arıyormu gözlerin

Ayna döner toprağa,acı gülümseyişle
Merak etme ey toprak:gözü hep sana döner
Yüzü kalmayanlar ki;kaderi kendi örer
Daha çok bakacaklar,böyle ruhsuz gidişle


toprak ile ayna

TOPRAK bir gün aynaya dedi ki: “Ay ayna! İmreniyorum sana! Çünkü kim sana baksa kendini görür; bana bakanlar ise sadece beni görür!”
Ayna toprağa şöyle cevap verdi:
“Ey kara toprak ne beyhude bir dert ile dertlenmişsin. Bilmiyor musun?
Ben bana bakanların bugününü gösteririm.
Oysa sen sana bakanların yarınından haber verirsin....”
Bu cevap toprağın beğenisine gitse de tekrar dedi:
“Belli ki içimi rahatlatmak içindir sözlerin.
Söyler misin bana sana bakanlar hiç dönüp bakar mı bana?”
Ve ayna toprağa acı bir gülümseyişle şunları söyledi:
“Merak etme! Bana bakacak yüzü kalmayanların gözü hep sana döner!”