Aynı havayı soluyabiliyoruz ya
Bu da yeter...
Razıyım ben buna.
Aynı semtin kaldırım taşlarına
İz bırakıyor ayaklarımız
Belki aynı dükkanın vitrininde
Siluetimizi izliyoruz ikimiz de
Belki aynı caddeden geçiyoruz
Birer saat arayla
Geçen gün sokakta gördüğüm
Bir kadını kıskandım
Seninle aynı havayı
Soluyabiliyor diye.
Pencerenin altından her geçtiğimde
Beni görmeni bekliyorum
Seni soluyorum havada
Derin nefeslerle
İçime çekiyorum.
Arada bir buluşup
Kaçamak kahve içmek birlikte
Tüm aidiyetimiz bu kadar olsa bile
Varlığını hissetmem yeter
Gecelerinin içinden geçemesem de
Aklından geçtiğimi biliyorum
Gecelerinin içinde.
Dansettiğimi zihninde
Ve aynaların yansımasında
Biliyorum beni aradığını
Ve özlediğini
Seviyorum sana
Kendimi özletmeyi
Özleyince görebilmek önemli...
Uzak şehirlerde olmak da vardı,
Ümitsiz, çaresiz, ayrı ve yalnız
Zaman zaman buluşmasız
Hasrete bulanmak vardı
Kavuşmasız...
Aynı havayı soluyabiliyoruz ya
Ve seni görme ümidi var ya
Bu da yeter.