Gözlerime ansızın inen bir perde,
Gece karanlığına sürüklemekte.
Baş ucumda duran karaltı,
Ellerini ellerime sürmekte,
Vakit geç saat on ikilerde,
Masada mum ışığı sönmek üzere,
Hayal mi ?gerçek mi? onu da bilmem.
Gözlerim gözlerine değmekte,
Gece karanlık bulutlar toplanıyor.
Belli ki yağmur yağacak şehre,
Yatağımda bir ölü sesizliği,
Yorgan örtüsüne bürünmekte,
Ah! bir bahane bulsam uyumak için,
Dalsam bir çocuk yüreğiyle ölümsüzlüğe,
Unutsam kederden yana her şeyi,
Sabahın ilk ışıklarıyla uyansam yine,
Çıkıp bir nefes alsam derince,
Eski aşkları anıp keyf etsem ,
Dolaşsam Beyoğlu,Eminönü’nde
Unutsam karanlığa iten her şeyi,
Dalsam bir çocuk yüreğiyle ölümsüzlüğe.



Uyusam ,uyusam diyorum,
Bir çocuk yüreğiyle,
Ölüm korkusundan uzak,
Dalsam ölümsüzlüğe.
Hüzünlerin şairi;
Cahit Sıtkı Tarancı’ya
Sonsuz saygılar.....


ölüm sesizliği gidişlere,
20/11/2009