Sen Karşıyaka’sın, Ben Konak.
Anlatılmaz bir sevdaya düşmüşüz.
Aramızda kocaman bir Deniz
O denizin serinliğinde üşümüşüz.
Bir araya gelmemiz imkansız,
Varsın olsun yaşamalı
İmkansız da olsa sevdamız.
Sen en güzelini yaşamalısın hayatın
Benim iskelelerim kalabalıkta olsa anlamsız.
Bütün günüm sana bakmakla geçer,
Bir vapur daha kalkarken limanımdan
Ruhum sana doğru kayıp gider.
Senin kokunu getirir her vapur,
Senden haber getirir inenler.
Akşam karanlığında yanar ışıkların
Benim ışıklarım senin yanında söner.
Sen Karşıyaka’sın, ben Konak.
Kaderimizde yazılmış imkansızlığa aşık olmak.
Benim bir yanımda hüzünler var
Senin bir yanında olan mutluluklar kadar.
Sana bakmaktan asla vazgeçemem
Vazgeçiremez beni bu aşktan imkansızlıklar.
Varsın olsun denizler birleşmesin,
Senden gelen her şeye razıyım,
Bir ışığına bile ben aşığım.
Sen Karşıyakasın, ben Konağım
Bitmez İzmir İzmir olalı benim yalnızlığım,
Bitmez Karşıyakam
Ben senin karşında duran Konağım.
Sana bakıp bakıp yanmalıyım, yanmalıyım.
SEN KARŞIYAKASIN, BEN KONAK.
NE OLURDU BİR MUCİZE OLSAYDI
BİR GÜN BİZDE KAVUŞSAK…