zaman


tarif edebilseydim seni eğer
kundaklanmamış son acımı başkalarına anlatabilirdim
ruhum kilitlenmeseydi
bu anahtar hiç kırılmamış derdim...


şimdi kilidin üstünde asılı kalan o parçayla
açılır umuduyla tanrının yüzüne gözlerimi asıyorum
hani bir kapı kapanınca açılanan diğerleri varmış dercesine
söylercesine ölüme dalıyorum

eyvah
galiba ölüyorum


.


yeşil bir zambak getirin bana
hiç yaratılmadı demeyin sakın
akreple yelkovanın arasında bir vakit vardı ya
o ara işte o an ruhuma saplanan zehirden damıtmıştım toprapa
çoktan filizlenmiş olmalı
çoktan başına saplamış olmalı semaya


bizler kavgalarımızla gömüldük kavgasızlığın arasına
ekmek arar olduk
geceye sorduk
bu liman balta mı
ağaçtan başka ne kesilir sokak ortasında


ağaçtan başka
başlar kesiliyor bilinmedik her adım başında

...


an



farkedebilseydim seni eğer son kanayan yanımla
ağlar örerdim ibrişimler toplardım avuçlarıma
kundaklanan son acımla yürürdüm
giderdim
ve yok olurdum alacakaranlıkta


öldüğüm gibi gömülürdüm galiba !