Nasılmı yaşarım sen olmayınca,
Sanırım kalkınca her sabah,
Bocalarım epeyce bi süre.
Yanıma bakar yattığın yastığı okşarım,
Ve kokunu çekerim içime derin derin.
Yavaşça sarkıtırım ayaklarımı yataktan,
Titrerim belki birkaç saniye.
Sonra yürürüm,her gece kitap okuduğun,
Birlikte saatlerce konuştuğumuz pencerenin önüne.
Otururum orada sen varmışsın gibi yine,
Mutlaka oradaki çerçeveye uzanır elim üzgünce.
Hani BİRLİKTELİĞİMİZE diye yazdığımız resme.
Gündüzlerim böyle geçerdi.
İstersen şimdi geceleri dinle.
Dizlerimi çeker göğsüme sımsıkı kenetlerim ellerimi,
Yoksunya sen, ellerim destek alsın diye birbirinden
Sonra yaşamaya başlardım yeniden.
Yaşanmışları her dakika ve saniye,
Taki tanışmamızdan, beni terk edişine dek.
Sonra yargılardım ikimizide,
Ve sanırım suçluda ben olurdum.
Biliyorumki seni suçlayamam ben,ASLA.
Sonra dua eder kapardım gözlerimi geceye
Ne olur affedip dönsün beni diye.....