avurtları çökük çirkin ırkın
dişi köpeklerinde aklım
bir yandan doğurup böyle nasıl
batırırsın güneşi Tanrım
muammaların ne de büyük

kimin yolu bu kadar uzun
arkadaşı kimdir ezelden Efraim’in
gece ve kızıl saçlıların ihaneti
içinde yaşamazken insanların
sen her şeyi bilen nasıl da susarsın

dışına vuran su gibi duvarın
sarıya çalan rengine bakın hele
yüzümün soğuk yanında
ağlayan bir Mesih var nasılsa
gülmek için sebebim yok

karanlık bir cümleyim
suskun dudaklarından arşa gebe
bütün kapılar aralık şimdi
şimdi yollar tepetaklak
yıldızlar saçlarımdan kaçıyor

söylesem öç olur halimizi
yedi tabutta taşıdılar yedi iklim acımızı
önünde üçler yediler kırklar
ardında üçler yediler kırklar
bir günahkar ben kalmışım

kimliksiz köpekler şehrinde
erenlerin yürüyüşü var
aşkın hakkından gelenlerin
cennet bahçelerinde yeri
ya biz nerelerde kiminleyiz sevgili

pusuya düşünce ellerimin
kana bulanır rengi
kırmızı bir düştür hayal
suratsız sıfatsız şifasız
şeytan olsam diyorum hani

şimdi sen desensiz yurdun
misalsiz kahramanısın öyle mi
yani sevgilim öyle mi değil mi
yani ölümden öte köyün
neresiyse orasındayım şimdi