4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1004
Okunma
üstümüzde yalnızlık denen
ağır liman kokusudur
kedileri ayağa kaldıran
güneşin hala uykusu var
üstelik sokakta
o camı kırmadan gidecek
tek çocuk yokken
nasıl giderim senden
bana kalan sapan lastiğinin
meşin taş yuvası hayat
kollarımda derman
gerilim ancak
yoz gülüşlere sarılan
yokluğun basma fistanlı kızlarıdır
aslında şıpıdık terliklerim
fasulye ağacından düştüğüm de yalan
ne desem olmaz
çalıntı çocuklar yurdusun sen
gülüşünden haberin yok
uyandırdığın güneşten
masal kuşlarıyız diyerek
yaşamaktan vazgeçen
kuşlardan habersiz gökyüzü
gökyüzü olamaz
5.0
100% (2)
Cevap Yaz