Daha el kadar bebeyken;
koyup gittin beni anne
ilk senin kokundu duyduğum
sonra birden bir başka koku duydum.
Ellerin pamuk gibi, gözlerin ise simsiyah,
sevgi kelebekleri uçuşuyor
yüreğin ise dağlar gibi yüce
en çok seni seviyorum
senin kokun anneme benziyor öğretmenim.
O yuvada ben ilk adımımı attım,
ilk düştüm sen yakaladın
gözlerimden yaşlar akarken
dudaklarınla kuruladın,
seni unuturmu ki bu minik yürek
öyle çok seviyorum ki
ne seni, ne kokunu unutabilirim,
senin kokun anneme benziyor öğretmenim.
Şimdi büyüdüm mühendisim;
başka ülkelerde anne kokusu aramaktayım,
senin yüreğin gibi kocaman
sıcacık yuvalar yapmaktayım.
Seni unutmadım, hatırlıyorum
pamuk gibi ellerini, sevgi kelebekleri uçuşan
siyah gözlerini,gözyaşlarımı öptüğün günlerimi.
Buranın rüzgarları senin kokunu getiriyor
her içime çekişte seni özlüyorum
artık annesizliğe alıştım
seni daha çok seviyorum.