Ey kalbim kaçta kurtul şu aklımın dilinden
Az çekmedin zaten şu sarhoşun elinden
Herşeyi kendi bildi, kimseye inanmadı
Cehennem ateşinde sandı ki o yanmadı.

Ey bilesin ey kendim, aynada biçaresin
Derdine deva olmaz, dertlerle divanesin
Dünya günahlarına belkide kerhanesin
O haneden geçipte, artık tevbe edesin

Allah var ki, ne sen ne de ben varım
Onu anmayan kalp kendiyle yarım
Oysa Rabb’im benim aslında tamamım
Nasıl derim O varsa bende varım

Onun varlığında, eriyip gitmelisin
Yalnız o olmalı ki, sen kemale eresin
Eğer kalbin gerçekten yok olduysa
Rabb’inin huzurunda Enel Hakk desin.

Halkla halktan uzak olup kal artık
Çünkü dünya dediğin, ya balçık ya bataklık
Tüm dünya nimetleri ediyor bir kaltaklık
Dünya’da yükselmek kadar göremedim alçaklık.

Alçal sende ey ruhum, aşağıların aşağısına
Sonra bu aşktan kurtul, çık arşın alasına
Böyle bir kul olursan, zalim çıksa karşına
Rabbi’ne havale et, şeytanlara danışma

Zaten şu makam, mevki birer fani yarışma
Zaten aşklarda bile büyüdükçe çatışma
Ne sevesin kaldı artık, nede aşık olasın
Ne de bir aşk çölünde seraplara dalasın

Bırak dilde duayla, hep Allah’la kalasın
Varsın artık O’ndan öte birşey olmasın
Allah aşkıyla seni, kendisine kandırsın
Kendisinden can verip şu canını aldırsın.