Ağla ağla! Gülmek için ağla!
Köpüklü bir ırmak gibi çağla,
Naas ve Felâk’ı yürekten oku,
Şeytanını kör düğümle bağla.
Kalk! Hakkı haykır dünyalara,
Hak sesin yükseldiğini,
Dilsizler, körler, sağırlar,
Ruhlar âleminde duysunlar,
Menfaat çarkı fırıldak gibi
Ters dönmeye başlasa da

Beyinli canavarlar tarlasında
Akrepler, yılanlar çıyanlar,
Daha dost olur, bu meyanda.
Merhametli bir kalp arıyorum,
Menfaatten yüksek tepelerde!
Adalet bekçileri arıyorum,
Bulutlara bağlanan iplerde.

Çağıltı durmadan çağlasa da
Bastır kahpe sesleri,
Yut sana kapalı perdeleri.
Elek ol; ele, sudan, topraktan,
Bak karşına ne yaratıklar çıkacak,
İki gözlü, iki ayaklı rengârenk,
Hepsi de sudan ve topraktan.
Beyinli canavarlar kör kuyuya atılmış,
Boynu vahşi nefsinin altında kalmış,
Batılın ölümcül masalına kanmış,
Beyhude yaşamıyla yandıkça yanmış.
Nefsin Kur’an’dan almıyorsa suyunu,
Zehirli sarmaşık saracaktır huyunu.

Sürünenler dimdik ayağa kalkacak,
İslam’ın kardeşlik tohumunu saçacak,
Kalbin karanlık vadilerinde,
Sevgi çiçekleri fersah fersah açacak.
Korkmayın! Eller çapraz bağlanır,
Ayaklar ve ağızlar dağlanır,
Vücudun sonsuz derinliğinde,
Bağlanmadık bir kıvılcım kalır,
Duvarları etten ve kemiktendir,
Hakka bağlanmak ise yürektendir.
Oyalandı Müslümanlar,
Ufak meseleler peşinde,
Dini İslam’ın adâleti,
Elde yok, dilde yok,
Gönülde de yok.
Ümitsizlik, sorumsuzluk,
Çadır kurmuş,
En ücra beldelerde,
Çadır ki direği kurtlanmış,
Altındaki ruhlar hortlamış.
Beyinli canavarlar,
Sürüye katılan davarları,
Yutmak için bekler,
Davarlarsa şuursuzca emekler.
Dünyada zulmü görenler,
Daha ne kadar oyalanacaklar?
Batılı bırakıp Allah’a kul olacaklar?

Yılan yalanı bilmez, yalan da yılanı,
Şeytanla nefis kazanın dibinde,
Müslümana kurar zehirli planı,
Haşlanarak masaya konan nefis,
Batılın kulpuna sarılarak alınırsa,
Başımız, batıldan hiç kaldırılmazsa,
Biz bu hayatta, çok şeytan ve nefis yeriz,
Dünya oyun, eğlencenden ibaretmiş deriz.

6 Haziran 1992
Konya