Gittin haince ve de şerefsizce,
Dağıldı gökyüzündeki bulutlar...
Gittiğin ilk gecede daha
Şerefsizliğini yazdı semaya yıldızlar.
Gittiğin o an;
Gözlerimden kanlı yaşlar aktı.
Seninle ölüm arasındayım hep,
Günler burada sensiz geçiyor.
Bu sensizlik de ölüm değil mi zaten?

Çaresiz birinin feryadını bilir misin?
Bilemezsin...
Şerefsizce feryatlar ettirdin bana.
Sen sevginin ne olduğunu biliyor musun?
Sevmek nedir bilir misin?

Oysa seni gördüğüm an,
Neler hissettiğimi bir bilsen;
Az da olsa beni anlayabilsen...
Sen beni hiç anlayamazsın ki!

Başkasının mutluluğunun yıkılışını izler misin?
Ama başkası senin mutluluğunu yıktı.
Sen hiç ölümden korktun mu?
Benim tek korkum seni kaybetmekti
Ve sonunda kaybettim seni.
Ben seni sevdim Azrail’i değil ki!
Bu gidiş sana yakışmadı...

Haince ve de şerefsizce gittin,
Azrail’in demirli pençesine attın;
Ölmeden mezara koydun beni.
Bu şerefsizlik;
Böyle haince vurmak,
Yakışmadı sana.

Bu sen değildin ama değiştin,
Kalpsiz ve de şerefsiz oldun.
Ama ben senin gibi şerefsiz olamam.
Ben de değiştim sevgilim;
Artık umursamıyorum seni!