Artık eskisi gibi değil miyiz?
Bitti mi her şey?
Ölüm döşeğinde olsam da
Gelmeyecek misin?
Bu kadar kolay silebildin mi beni?
Yalnızlığımla baş başa bıraktın...
Kokun, saçın ve aldığım resmin,
Bir tek onlar kaldı hatıra şimdi bana.
Şimdi bitti mi yok muyuz artık?

Oysa ben;
Hâlen seviyorum,
Ölümüne hem de...
İçimde, yarattığın ateş var;
Aşkınla alevlenen...
Nasıl söner?

“Son bir şans” desem,
Hâlime acır, kalır mısın?
Dur! Daha gitme, alışamadım.
Adım attığında,
Yerlere serilir bu beden.
Alışık değil sensizliğe çünkü...
Daha gitme!
Biraz daha kal, bitirmeyelim;
Yediğimden içtiğimden bile çok istiyorum seni.
Artık eskisi gibi değil mi;
Bitti mi şimdi?
Azrail’in demirli pençesine düşsem de
Omuzlarda taşınsa tabutum,
Bedenimi toprağa verseler de
Eskisi gibi olamaz mı bitti mi şimdi?

Ölüm döşeğinde olsam da
Gelmeyecek misin?
Nefesim kesilse bile;
Sevmeyecek misin?
Bu gidiş son muydu;
Artık dönmeyecek misin;
Zamana mı bırakacaksın?
Tamam o zaman...
İstediğin gibi olsun,
Bitirelim, eski yâr.
Git ama bir daha asla dönme,
Son olsun bu gidişin.
Bir daha sevme beni eski yâr...
Son olsun!