8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
916
Okunma
yitirdik ömrümüzü
ağrılı sevdaların, eşdeğer kaldırım taşlarında…
içine kapanık ufak bir çocukken gece
yakar cebinde sakladığı yokluk insanı
boğazında düğümlenir tomurcuklar adeta
içli bir bahar suskunluğuyla
damarlarında gezinir hasretin yakıcı soğukluğu
soluk soluğa can çekişirken
ve geçerken yanı başından kayıp düşler
silik
ıssız bir kervan olur aşk uzaklarda
çok uzaklarda
`olmak ya da olmamak´ derken kendine
biter aslında hiç yaşanmamış koca bir ömür
işte o an çakılırsın olağanca kuvvetin
ve süratinle
dipsiz
simsiyah bir kedere
başladığın noktada sabit
bir gider
bir daha gelemezsin
oysa sadece
umutsuz bir tanrının canhıraş halidir
kabullenemezsin
aşk
yanarken yüreğinde olağanca kuvvetiyle
ruhun buza keser
kırılgan
hüzünlü hatıralarla bir sabah ölürsün…
Harun PEHLİVANOĞLU
Şiirin sahibi
Cevap Yaz