Hepsi hayal ama ben anlatayım
Komşu kızı, günden güne serpilir
Ah diyorum ah bir fırsat bulayım
Deli deli, dolu dolu öpülür

Bir gülse ölecek selam verdiği
Nasılda perişan “komşu” gördüğü
O bilmez, elini hergün sürdüğü
Bahçe kapısının kolu öpülür

Bir akşam annemi ziyaret etse
Bakışsak, aşk ona sirayet etse
Giderken de beni bir davet etse
O davetiyenin pulu öpülür

İspat etme vakti gelir rüştümü
Tertemiz giyerim hemen üstümü
Kapının önüne dikip büstümü
Sonra duvardaki zili öpülür

Bir anda ufkuma ışıklar saçıp
"İçeri gel" dese, kapıyı açıp
Kestane eşikten içeri geçip
Yanağından sızan alı öpülür

İkram etmek adet, ona sözüm yok
Gel gör ki kahvede çayda gözüm yok
Benim öpmem lazım, başka çözüm yok
Uzanıp saçının teli öpülür

Önce saçlarını elime alıp
Çiçek nefesini bağrıma salıp
Hani dudak denen kirazdan kalıp
İncitmeden sağı solu öpülür

Bedeni sıyırıp ince maskeden
Dantele katlanmak zor iş hakkaten
Gülleri kurtarıp ikiz takkeden
Tende bıraktığı yolu öpülür

Hafifçe kolları okşanır biraz
Gerdana buseler konulur az az
Göbeği es geçmek hayatta olmaz
Yanlara dolanıp beli öpülür

Hele bir başlasam sefa sürmeye
Ara sıra gül yüzünü görmeye
Sabır mı dayanır mola vermeye
Pazar, pazartesi, salı öpülür

Kusura bakmayın dalmışım yine
Kahretsin, yarıda kalmışım yine
Lan oğlum düş kurmak senin neyine
Ancak kırk metreden tülü öpülür

Zaten kızlar öyle vermezler izin
Baharsız çiçeksiz tükenir yazın
Tadına bakmadan körpecik kızın
Önce babasının eli öpülür

Kenan Yavuzarslan