Sen öðretmensin, öðretensin...
Nerede olsa tanýrým seni,
Yeri gelir, en ücra dað köylerinde açan,
Kýr çiçeklerisin mis kokan...
Karlý kayýn ormanýnda ulu çýnarsýn kimi zaman.
Yalnýzsýn, bir baþýna zorluklara göðüs gerensin.
Kimi zaman Kýzýlýrmak, Çoruh’sun topraðý sulayan,
Kimi zaman Asi, hayata inat ters akan...
Mimar Sinan’sýn yarýnlarý inþa eden.
Macellan’sýn dünyayý çepeçevre dolaþan,
Edison’sun kimi zaman karanlýða ýþýk tutan,
Kara bulutlarý daðýtan rüzgarsýn hiç durmadan,
Sadece fýsýltýdýr sesin kimi zaman,
Ama sözcikler öylesine gür çýkar aðzýndan,
Kulaklarý saðýr eden bir uðultuya dönüþür, akla ziyan.
Bir hedefsin bazen de kurþunlara kucak açan,
Al bayrak altýnda sere erpe uzanan...
Bir mumsun ýþýttýkça eriyen, karanlýða ödün vermeyen,
Ve son damlasýna kadar etrafýný aydýnlatan erirken.
Ýpek böceðisin, ilmik ilmik yarýnlar ören,
Deðerine deðer katarsýn kozasýndaki týrtýla,
Rengarenk kelebeðe dönüþür kanat çýrpar ufuklara...
Küçücük dünyalara giren, çýkmayansýn kolayca,
Güven, inanç,umut verensin,
Baþýný dik tutmayý öðretensin küçük fidanlara,
Sen, her þeye raðmen öðretmensin, ÖÐRETENSÝN.
Ayak direyensin tüm zorluklara ve hayata....

Deðerli öðretmenim,
Öðretmenliðin ulvî yapýsýna sizdeki koza örüþ bir baþka, elbette bize benzemiyor..
Eðitimcinin ruh âlemini tanýtmada muhayyel hiç bir hâlinizin olmamasý, içinde bulunduðunuz güzelliklerin hazzýndan ve farkýndan olsa gerek, mükemmel bir ifade üslûbunuz var..
Ki bizim gibi belki de dýþarýdan masal okuma sýfatýnýzýn olmamasý buna baðlý..
Bizler sizin kadar o ilmî hayatý ne tanýyoruz, ne de deðerini ölçüp biçebiliyoruz.
Yaþadýðýnýz hayatýn en deðerli safhalarýyla bizlere katýlýrken gününüzü süslemekten ziyade aydýnlatma þevki içindeydiniz..
Sizi bu itibarla saygýyla selamlýyor ve ellerinizden bir çocuk þeklimle öpüyor, öpüyorum..