23
Yorum
0
Beðeni
5,0
Puan
6258
Okunma

Bu kýsa þiirimde 1.sýnýfa baþlayan çocuklarýn duygularýný anlatmaya çalýþtým, empati kurdum...ürkek, endiþeli bir öðrencinin aðzýndan öðretmenine seslenmeye çalýþtým...
...Okula çok hazýrlýklý baþlayan çocuklarýn yanýnda öylesine çekingen çocuklar da var ki, annesini býrakmak istemeyen, sürekli aðlayan.... Günlerce, haftalarca bazen aylarca alýþamayan okula...Ýstedikleri tek þey anne....biz de yerine göre anne-baba oluyoruz tabii..bazen arkadaþ-dost....
sevgiyle...................
--------------------------------------------------------------------------------
Annemin sýcacýk kucaðýndan,
Korunaklý baba ocaðýndan,
Ayrýldým geldim sana öðretmenim.
Biraz ürkeðim
Korkuyorum biraz da.
Ne olur beni anla...
Hiç bir þey bilmiyorum
Muhtacým sana..
Tut ellerimi, baþýmý okþa,
Gülen gözlerinle bak bana...
Aðlarsam sakýn kýzma,
Annemden ilk ayrýlýþým bu daha,
Söz verdim anneme
Zaman içinde alýþacaðým
okuluma, arkadaþlarýma ve sana...
En büyük yardýmcým sevgin korkularýma,
Annem dedi"" yavrum korkma,
bir anne de öðretmenindir sana...""
Hazýrlayacak özenle hayata...
Çok sevecek sizi
Basacak baðrýna...
24 Kasým 2009
s_L@vini@
5.0
100% (12)