gözlerimden yaş, değil sen akarsın
dilimden söz değil, sen çıkarsın.
kalpten birşey söylemem kimseye
orda sen saklısın.

rüzgar fısıldar kulağıma,
adını anarcasına.
şimşekler çakar yüreğime,
seni orda öldürürcesine.

gözler yurgun yollarını bekler.
ellerim titrer, seni düşündükçe,
mumun alevi ürkürtür beni,
göz göze gelince.

gözlerin beni benden aldı.
gülüşün beni dağladı.
sözün beni ağlattı.
sevilmediğimi bilince.

gözler yollarını bekler,
beklerde yaş döker.
parmak tetikte,
kalp kafeste seni bekler.

sayfalara yazamadım seni,
yazıpta çizemedim seni.
senin güzelliğini anlatmaya
ne sayfalar yeter.ne de kalem dayanır.

bakışlarını anlatamam,
ömrömden ömür alır.
güzelliğini sayfalara dökemem,
seni benden alır.

yağmura karışır mürekebim,
yağmur olur, sel olur.
dere olur, engin olur,
tükenirde anlatamaz seni.

şu bedenimi dikecek terzi bulun,
bedenimi delip aşıyorsun.
yoksa bu beden sensiz
yaşıyor mu sanıyorsun.

gözler yollarını bekler,
kirpikler ıslak ve perişan.
dudaklar kurumuş,
surat asık.

zaman ömrümden çalar,
senin benim kalbimi çaldığın gibi.
saatleri durduruyorum.
seni benden alıp götürmesinler.

lanet getirdim ’12 Şubat’ ta,
keşke kulaklarım sağır olaydı da
işitmeseydim ’ hayır’ cevabını.
dağlar üzerime yıkıldı.

seni sevmek hastalıkmış
seni sevmek herşeyden vazgeçmekmiş.
seni sevmek diri diri gömmekmiş.
seni sevmek ömrümden vazgeçmekmiş.

şimdi anlıyorum, seni sevmek
zateni ölmekmiş.
beden ayakta, ruh senin esirin olmuş.
azad bekler durur, bu kul.

şimdi anlıyorun, özgür olmak sadece
dışarda gezip dozmak değilmiş.
ruh bedende olmayınca
beden gezip dolaşmış ne fayda.

şikayetim var hakim bey anlar mı?
yoksa ruhumdan vaz mı geçsem......
ey güzel sana mecburum.
ne olur artık gel.

sen gelmesen sevdiğim
ecel kapıdan içeri girecek.
kaldı bir iki nefes
gözler yolda, kirpikler ıslak.

Orhan YOLBAŞ