ıssız bir sokağa daldım gene
aklımda sen varsın.
sokağın sonu karanlık
o da benim gibi yalnız.

benim senden ayrı kaldığım gibi
o da gece lambalardar uzak
aynı kaderi yasıyoruz.
ben sensiz, oda lambasız

gene yaktım son sigaramı
adeta seni içimde öldürürcesine
dumanını içime çektim.
ama ne fayda..........

sokak adeta benim sigara ateşimle
sevindi.. onunda mutluluğu sadece
birkaç nefes kadardı.
sigara bitince o da yalnız kalacaktı

belki yalnız kalacaktı ama;
benden daha şanslıydı.
en azından sevdiğine az bir süre olsa bile
kavuşmuştu...... ya ben.

karanlık bir sokak bile benden daha şanslıydı.
bense sevdiğimin yüzünü görme hüznüyle diz çöktüm.
yüzünü görmeyeli kaç sene olmuştu,
on mu, onbeş mi? onu bile hatırlamıyorum.

elimdeki tek resmin bile
solup renk değiştirmişti.
acaba oda şimdi solup renk değiştir mişmidir?
görsem tanıyabilecek miyim onu.

benim onu düşündüğüm gibi,
o da beni düşünüyor mudur?
ya da beni tamamıyla unut muşmudur?
o da benim gibi acı çekiyor mudur?

unutulmaya mahkum, yalnızlığa esir oldum.
sevmeyi bile beceremedim.
halimden anlayan çıkmayacak
gene yalnız bir şekilde göç edeceğim.

saat sabaha yakın
biliyorum birazdan güneş geceyi silecek
sevdiğine kavuşmadan son bulacak.
benim kavuşamadığım gibi.

aynı kaderi paylaşıyoruz ama;
aynı şeyleri sevmiyoruz.
sen sevdiğini hep burda bekliyorsun,
ben ise nerde bekleyeceğimi bile bilmiyorum.

ve güneş doğdu.
bekleyişin sona erdi.
ya benim bekleyişim
nerde son bulacak. başka bir sokakta mı? yoksa.....

güneş ışınları gözüme geldi,
gözlerimi kamaştırıyor.
yoksa sen içinde misin? beklediğim.....
hayır içinde değilsin. güneş bile senin kadar gözlerimi kamaştırmıyor.

acaba şimdi karşıma çıksan eskisi gibi
karanlıkta kalmış gözlerimi
kamaştırabilecek misin?
eminim gene kamaştırabileceksin.

senin beni terk ettiğin gibi,
gece karanlığıda beni terk etti.
gene hasretinle başbaşayım.
peki sen kiminle başbaşasın.

bana elveda bile demeden gittin.
beni sensizliğe terkkettin.
senden geriye bu solmuş
fotoğrafından başka birşey kalmadı.

yokluğunda ağlamadım
birgün dönersin diye hep bekledim.
hep o umutla yollarını gözledim.
anlıyorum ki şimdi ağlamak lazımmış.

sen bana elveda bile etmeden gittin.
ama ben sana elveda ederek gideceğim.
belki bir gazete mahşetinde,
belki de bir flas haberde görüp veya duyacaksın.

mezar taşıma da o vefasızı çok sevmişti yazsınlar.
solan resminide benimle gömsünler.
burda yalnız kaldım.
bari orda yalnız kalmayayım. ELVEDA

Orhan YOLBAŞ