Karanlık erken çöktü,ne iştir cusya.
Kapı eşiğinden sesler duyuluyor.
Ecel mi yaklaştı bilmem nedendir.
Sokak köpekleri başka uluyor.
Hayır hayır bu gün bir hal var.
Rüzgarda yapraklar savuruluyor.
Duvarda saatin tik tak sesleri,
Uzaktan uzağa bir ney çalıyor.
Lambalar söndü herkes uykuda.
Uyanık yalnızca bizmiyiz cusya?
Haydi bizde dalalım karanlıklara.
Ölüm uykudayken dokunmaz sana.
Korkma yanında ben varım cusya.
Buğday tenini yasla omuzuma.
Kapat gözlerini dal uykulara.
Burada kimseler dokunmaz sana.
Mışıl mışıl uyu koynumda ...
Uyan uyan artık sabah olmakta cusya!
Gün ışığı çoktan doğmuş odana.
İki çay koy sen bize cusya!
Boğaz serinliği kaynatalım masada.
Sıcak bir ekmek,bir parça peynir.
Doymamıza yetmez mi cusya?
Bizde çarmıha gerilmez kimse.
Korkma yanında ben varım cusya.
Daha dün uyandık ezan sesiyle.
Burada çan sesleri duyulmaz ’cusya.’

Fikret EDİŞ
Bir aşk meleği Cusya’ya

Fikret Ediş