Benim ay yüzlü güzelim,
Canıma can katan özelim,
Sen, çok uzağımdasın,
Yine de hep benimlesin,
Hilâle bakıyorum,
Gözlerini görüyorum,
Senin ışığın altında,
Karanlığı kucaklıyorum…
Ay! Ay ne kadar da
Parlak ve sevecensin?
Ne kadar da içtensin?
Ne kadar da samimisin?
Ne kadar da masumsun?
Yakıcı bakışların var,
Geceler seninle coşar,
Karanlıktan sıyrılarak,
Köpekler havlar,
Işığın altında,
Hiç susmayarak…
Yıldızlar çepe çevre kuşatır,
Fezânın derinliklerini,
Güneşle barışık olamazsın,
O gelir, sen kaçarsın,
Sen gelirsin, o kaçar,
Beynim ruhumla bayram yapar,
Kalemler benimle dertleşir,
Geceleri ay ışığı altında…
Kendi kendime konuşurum,
Herkes bana deli desin diye,
Zaten akıllı pek bulunmaz,
Gecenin zifiri karanlığında.
İnsan, cin uyur;
Ay ile ben uyanık,
O bana bakar, ben de ona,
Şarkı söyleriz geceleri,
Sabahlara kadar...
Bir damla su iken
Yaratılışımızı hatırlarız,
Göz göze geliriz,
Bulutlar arkasında,
Sevgi köprüsü kurarız,
Beni sevdiğime götürür,
Işıklar arasında…
Seninle ağlarım,
Seninle gülerim,
Sessiz geceleri,
Ay ışığı altında bir İdris
Ve ona ışığını esirgemeyen,
İçi sevgi yüklü,
Aslan yürekli,
Kocaman bir ay…

20.07.1997
İstanbul