Serazat bu ruhumla, düşerken mücerrete,
Kimler elimden tutup, götürecek cennete ?

İçim de büyütürken, cenneti, cehennemi,
Ben çekip gideceğim, yakacaklar gölgemi!

Aldanma libasıma, soy da gör kalıbını,
Ben vermeye hazırım, içimin hesabını.

Hayatım da hiçbir şey, düşmedi bana caba,
Her şeyi sorgularken, doldu içim acaba ?

Uzunca yolculuğa, çıkarken kimsesizim,
Kendi kıyılarıma, vurur kendi denizim.

Hesap verirken tek tek, sararan yapraklara,
Bilmeden gül dikmişim, ben çorak topraklara...

Karanlıklar dökülür, üstüme gece tül tül,
Kül rengi açmaktadır, beklediğim kızıl gül!

Dilinden anlardım ben, şarabi akşamların,
Altında kalıyorum ,terk edilmiş damların!

İçimin raylarından, geçer veda treni,
Neden ben uğurlarım, her gurbete gideni?

Bir damlaya hasretken, benim denizlerim den?
Kaçırdım mı sanırsın, her şeyi gözlerimden...

Önce yıkan, sonra bak, uçsuz denizlerime,
Bazen yalan söylüyor, aldanma gözlerime...

Dikim hatası yaptım, suçu yoktu gülümün,
Arası bundan açık, gözlerimle gönlümün.

Nedensizce alıştım, tutarım ben yasını,
Verdim bugün talana, bütün gül tarlasını...

Her şeyi anladım da, bir bunu anlayamam;
Kimine şenlik düşer, kimine kara bayram!

Her gün hayat ansızın, karışlarken alnımı!
Aldırma kimselere, sen kutla bayramımı...

Haber bekleye dursun, kuşlar bile cennetten,
Bir deri soyar gibi, soy beni mücerretten...

İçimin de kışı var, baharı var, var yazı,
Körpe fidelerime keskin düşer ayazı....



Hayrettin YAZICI