0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1059
Okunma
Gökyüzüne imrendin sen,
Yıldızlara ve bulutlara,
Güneşe daha çok.
Ben,
İmkansızı düşünürken,
Sen,
Martılarla konuştun.
Hayaller kurdun,
Umutlar edindin kendine.
Kaybettiğimi düşünürken ben,
İnsanlara güvendin,
Sevdin yeryüzünü.
Bu yüzden ben geceleri,
Sen gündüzleri yaşadın.
Hiç şikayet etmedin hayattan,
Küsmedin hiç kimseye
Ve başını ellerinin arasına hiç almadın, umutsuzca.
Sebepsiz hüzünlere kapılmadın hiç.
Aç kaldığın günler de oldu,
Yoksulluk çektiğin günler de.
Yalnız da kaldın,
Yanıldın da.
Ama hiç umutsuzluğa düşmedin.
Bense sevmeyi bile beceremedim.
Sana hep imrendim.
Hep senin gibi olmak istedim.
Beceremedim.
Değerli dostum,
Bana yaşamayı öğretir misin?
