67
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2166
Okunma
Arkadaşımın hatırasına....
Sene bin dokuz yüz doksan yedi;
Yaşı henüz on yedi.
Sevdi bir genci,
Deliye döndü!
Annesi bir yandan,
Baba bir yandan.
Sıktıkça sıkıyorlar
Hepsi bir yanda.
O yine aldırmıyor
Çünkü seviyor.
Her şey vız gelir;
Kız öyle diyor.
Karar vermişler;
Evlenecekler.
Dünya yıkılsa
Hep sevecekler!
Sene bin dokuz yüz doksan sekiz;
Yaşı şimdi on sekiz.
Evlendi o gençle;
Çocukları var ikiz.
Her şey yolunda gibi gelmişti.
Aradan tam bir yıl geçti
Ama umduğu gibi değildi hayat
Gençliği hep böyle mi geçecekti?
Ufacık bir, ev iki göz oda.
Hiçbir şey yok elde avuçta.
Masum bebekler süt isterler;
Ne yapsın çaresiz o da.
Evde her gün kavga, her gün gürültü.
Henüz on sekizinde hayatı söndü.
Daha ne kadar sürer bu hayat böyle
Kendi kendine düşünüp deliye döndü.
Bir gün kapısı çalındı anne babasının
Bir haberi geldi biricik kızlarının
Dünya başlarına yıkıldı sanki
Vazifeleriydi onu son yolculuğa uğurlamanın.
Serap Baycan
1998/ Ankara