içimde ,hemde çok derinlerde..
iyilikten kurtulamayacağım kadar içindeyim..
gözyaşlarım toprağa düşsede
geçer diyen bir ses yankılanır boşlukta..

o kötü bu kötü şu da kötü..
ben anlamam güzellik saklı yüreğimde
onlara benzemeye çalışsam tökezlerim
kendime yabancılaşır çirkinleşirim..

korkak olduğumu düşündüm kimi zaman
yaşadıkça gördüm ki, hamurum böyle..
bazen değiştiremediğin zaman kabullenmen gerekir..
nereye gitsem kaçamıcağım bir yaratılış bu..

yıllardır verdiğim savaş belki de bundan.
kendime ihanetlerimin vicdan azabı..
ruhuma aykırı yol aldıkça bilinmezliklerde
özüme tosladım bodosloma ve zincirleme..

insan en son kendisini tanıyor nedense.
önce başka hayatlarda kayboluyor futursuzca..
sessizlikte içinden bi ses duyuyor..meraba..
ben senim ve hep beni duymanı bekledim..nihayet..