Ayaz gecelerinin yalancı yıldızları
Düşmeden…
Ressam çizse de bir gül
Fark edilmez ki


İki dua çiçeğim var benim
Biri kurudu zamanla
Diğeri ise,
Ressamın çizdiği
O hala kök salıyor.
Barış vadilerine ulaşıncaya dek

Ve nihayet kök saldıkça
Tüm kötü yıldızlar
Bir, bir düştü o gece
Sema kurtulmuştu yalancı yıldızlardan
Küçük çocuklar olanlardan habersiz
Biraz geç olsa da uyanırlar, o tatlı uykularından
Çünkü güneş farklı gülümseyecek Uyandıklarında

Dua çiçekleri
Bir göz kırpışı kadar uzaktaki
Barış vadisinde açınca
Sonsuzluğa uçmak için
Neler yapmalı bilmiyorum
Bir gülücük yeter masum bakışlı çocuğa
Yeni uyanmış olsa da…

Gözyaşlarıyla sonlanır muhakkak yolculuk
Sevinç gözyaşlarıyla
Sema sevincinden ağlayacak belki
Duygu yüklü damlalar bırakacak dakikalarca
İnsanlığa, barışa tüm dua çiçeklerine…

Bir gökkuşağı belirecek aniden
Savaşın ve zulmün en büyük mağdurları
Çocuklar, ellerinde boyalarıyla gökkuşağının
Eksik renklerini tamamlayacaklar
Yıpratılmış renklerini

Ve fonda
Kül gökyüzü, kırlangıç mavisiyle yer değiştirirken
Kök saldığı barışın sabahına ulaşılmıştır çoktan
Artık rengârenktir
Dua çiçeğim…