Gölgem ve ruhum

Bulmuşlar kendilerince bir dil

Aklımın ötesinde

Salınırlar kendilerince…

Dökülen kurşun gibi

Kaskatı olan duygularıma

Söz geçiremiyorum

Söküp atmıyor

Özüyle bütünleşeni.



Çekiştirmeyin artık,

Bırakın ellerimi!

Bırakın n’olur

Götürüp atın beni

Okyanusun ortasına.

Tek bir kulaç atarsam

Hatta çıkarsam kıyınıza

Basın ayaklarınızla

Ve bu sefer de

Bedenimi ezin!



Yok olmam ki ben…

Vicdanınızda yaşarım!

-Varsa elbet…-



Ama…

Gelmem!

Okyanusun suları,

-O buz gibi suları-

Ruhuma dokunan ellerinizin

Yok eder bende kalan izlerini

Ve öfkemin göğe yükselen ateşini.



Artık ben onun

Yasak olan tuzunu bile

Dost gözyaşına sarıp

İçerim kana kana.

Martılar besler beni,

Yunuslar yatırır sırtında.



Unutmayın:

Bir gün vazgeçersem yaşamaktan,

Çıkarım kıyınıza

Siz hazırda tutun

Ayaklarınızı.



Şimdi ben

Bu özgür bedenimle

Yıldızlarla dans ederken

Gölgeme takılan bir ses,

Sardı beni sıkıca

Ve

Kulağıma fısıldadı

“Geldim.” diye.

İnandırdı beni

Duyguların ölmediğine.



Hadi bakalım…

Buyurun!

Ne isterseniz düşünün

Ve dinleyin şarkımızı…







10 Kasım 2009

SERAP HOCA