4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1240
Okunma
Aşkım hapishane, yârim gardiyan,
Kapılar demirli bakamıyorum.
Işıklar sönünce duruyor zaman,
Düştüğüm girdaptan çıkamıyorum.
Çektiğim hastalık nöbeti gibi,
Toprağın sulara hasreti gibi,
Ferhat’ın dağ delen gayreti gibi;
Bir taşını bile sökemiyorum.
Bu nasıl talihse olmaz muradım,
Ben ona koşarken gelmez bir adım:
Gecelerde gizli gizli ağladım;
Alıştım acıya bıkamıyorum.
Gayrı gerilerde doymadıklarım…
Karanlıklar dipsiz, şafaklar yarım.
Ben ördüm çileyi, benim duvarım;
Kendim yaptım, ama yıkamıyorum.
27.02.2005
İSMAİL ADİL ŞAHİN
Cevap Yaz