Aþk-Gazel

Düþ aþka da gör, sûreti hoþ, kahrý yamandýr,
Pervâne gönüllerde kalan kül ve dumandýr

Bir sisli bakýþ, hisli duruþ, puslu tavýrla,
Sessizce düþen yýldýrýmýn çarptýðý andýr.

Sevda uçurumdur, düþenin ettiði feryat,
Her çýðlýðýnýn yankýsý bin telli kemandýr.

Leylâ’larý, Mecnun’larý, Ferhat’larý duyduk,
Yûsuf’la Züleyhâ’ya bakýn akla ziyandýr.

Bir dinle Fuzûlî ne diyor dertli diliyle:
“Aþk âfet-i can olduðu meþhûr-u cihandýr”

Aþk þarkýlarýndan duyulan sesler inilti,
Ýnsaf ne gezer aþktaki, inlettiði candýr.

Sevda kara, sevdalýlarýn bahtý karaymýþ,
Döktürdüðü gözyaþlarýnýn cümlesi kandýr.

Yok, öyle kolay vuslata ermek bu bahiste,
Güller saðýr olmuþ, duyulan hangi figandýr.

Yok ayrýlýðýn farký kavuþmaktan inan ki,
Medler ve cezirlerle süren hâl heyecandýr.

Var aþkta adalet ara varmýþ gibi Âdil
Gördün mü adâlet acabâ bunca zamandýr