Hayat mektebinde, hayal peşinde,
Döne döne solu, sağı öğrendim…
Özlemle tutuşup, hicran yaşında,
Söne söne gülü, bağı öğrendim…

Kâh kaşık salladım, rızkın hasına,
Kâh düştüm kıtlığın, en ortasına.
Helâl ekmeğimi, şükür tasına,
Bana bana azı, çoğu öğrendim…

Esir düştüğümde, hissin kastına,
Kemlik edip çıktım, haddin üstüne.
Sonra bin yarayla, akıl postuna,
Kona kona yeri, göğü öğrendim…

Her hâli getirdi, felek başıma,
Hüzünler karıştı, sevinç yaşıma.
Tanrının takdiri, nasip aşıma,
Kana kana tuzu, yağı öğrendim…

Boş bulunup kandım, hoş sıfatına,
Yücelttim nicesin, dostluk katına.
Sahtekârın riyâ, yalan atına,
Bine bine düzü, dağı öğrendim…

İnsan olabilmek, müşkül bir işmiş,
İhlas ocağında, kaç kişi pişmiş.
Pek çok münafığı, nefsini aşmış,
Sana sana hamı çiği öğrendim…

Nihâyet bildim ki, zevk de keder de,
Varsa yaşanırmış, şâyet kaderde.
Sınırsız arzuyla, düştüğüm derde,
Yana yana varı, yoğu öğrendim…

Veli BOSTANCI