Göz Kapaklarını Öpmek İsteyişli

parmağının ucundaki yarayla dokun yavrum
havalar böyle dokunaklı
çocukluk resimlerimize sığındığımız
parmağının ucundaki yarayla dokun göz pınarlarıma
durulsun telaşı can hıraş sana bakma anlarımın
öp hadi hüznümü
dinsin kalbime saplı parmağının sızısı
dinsin acın acımız
ağaçları bölüşmeyi öğrendik
saçlarındaki yaprağıyla
senin görmek istemediğinin...

gitmeyeceksin biliyorum
gözlerine candan şafaklar getirdim
çipil kirpiklerine yavru ağzı güneş tomurcukları
çünkü sendeyim hep
göz kapaklarını öpmek isteyişli...

uzak dağ köyü yalnızlığının
iyimser çoban yıldızıyım
şefkatli
dudağınla üşümelerimi sevdiydin ya
canım benim
kışkırtıcı tatlılığınla
tüm sorularının cevabıyım
sana iyilikler getirmek istiyorum
saçlarını bulutlarla okşamaklar
öfkene tual olabilirim
dökeceksen içindeki acıyı yüzüme
çiz üstümü
boyun eğerim vicdanına...

ay kokusu
yıldız tadı
güneş sesi gibisin
daha da güzelsin
daha benzersiz
ne sis
ne duman
ne de buharı toprağı terk eden
vefasız son karın
aydınlıksın
eşsizsin

kısaldı günler
günler uzun hüzünlü
ikinci el ceketim is kokulu
ışıklar eskiden kalma hastalıklı
kıraathane ikindilerinde yoksul kaçak çaylar çileli
ama ben...
inadına sendeyim hep...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.