Kalabalığın ortasında
Gözlerimiz birbirine kenetlendiğinde
Hangi duayı ettinde
Sevdayı çağırdın yüreğimize
Ufuk çizgisini göremeden daha
Onca çile yumağını ördünde
Gecenin ruhuna akıttın gözyaşlarımızı
Mahkum ettin bizi bize
Küskün yüreğimizi astın darağacına...

Bir yanımız bahar bahçesiyken
Bir yanımız yaprak döker
Hazindir haziranda bu sevda
Sislidir gözler, isyankardır dudaklar
Bu kentte ne zaman yağacak yağmur
Böylesine yüklüyken bulutlar
Doğar mı Güneş, umutsuz sabahlar...

Iki ucu keskin, iki ucuda uçurum
Hep mi böyle yalan söyler
Yürekler rotasını şaşırır
Bir tek söze gelir, yenik düşer
Kapılar ardına kadar kapanır
Yargısız infaz
Bir fırtınada tüm aşk gemilerini batırır...

Boğaz mütedil, dalgalı
Suskun içimizdeki kelebekler
Çırpmıyorlar artık kanatlarını
Daha bir araya gelmez bu sevdanın yakası
Yeminimizi bozduk
Duygular mesafe tanımaz dedik ama...
Ama yorulduk
Hayatın acımasız çarkında
Boşuna dönüp durduk...

Yani hiç sevmedik
Yani hiç gelmedin
Yani hiç gitmedin
Yani hiç tanımadık birbirimizi
Her ne kadar bu can bu tende işkencede olsada...


sevay