Oturup düşünmez kendi kendine…
Taştan katı olmuş, söz geçmez sine.
Yakamazsın artık, harlasan yine
Közünü kaplamış, gaflet perdesi.


Ezanlar okunur kulaklar duymaz,
Camiye girip de imama uymaz.
Gidenleri görür, yine de aymaz,
Gözünü kaplamış, gaflet perdesi.


Ar-namus kalmamış, satılır olmuş.
Doğruluk kenara atılır olmuş.
Hayâlı dışlanır, itilir olmuş
Yüzünü kaplamış, gaflet perdesi


Eski kokusunu vermiyor güller.
Dikene sevdalı, paslı gönüller.
Zikirden habersiz, konuşur diller,
Sözünü kaplamış, gaflet perdesi.


Konuşsa dedemde hacıdır diyor.
Babam sofulukta fecidir diyor.
Müslüman’ı görse öcüdür diyor,
Özünü kaplamış, gaflet perdesi.


Öze dönmeliyiz, hem de tez elden.
Müzik çalar sözü, aşağı belden.
Türlü türlü sesler, çıkıyor telden.
Sazını kaplamış, gaflet perdesi.


Akgül’ün Mevla’ya, özü demek ki…
Doğruya dönüktür, yüzü demek ki…
Hedef vurmuyorsa sözü, demek ki
Gezini kaplamış, gaflet perdesi.

KEMAL AKGÜL(02.11.2009)