0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1150
Okunma
Hep bir şeylerin mücadelesini
vermekle geçti hayatım.
Bilmeyerek!.
Alanlardaydım hep
doğduğum günden beri!
bebek arabasıyla,
babamın omuzlarında,
kendi imkanlarımla sonra.
Alanlarda değil sadece,
kendi içimde verdim
en çetin mücadelelerimi!
Göz altına alındığım da oldu,
dayak yediğimde sabahlara kadar.
Ama içimde yaşadım
en ağır işkenceleri!
Tutuklanmadım hiç ama
Tutsaklıklarım oldu
içimde yaşadığım.
İnanma! ki en ağır tutsaklıklardı belki!
İnandım sonra Lenin’e,
Stalin’e, Che’ye, Atatürk’e.
İnanmamaya inandım sonra
bilmekten başka hiçbir şeye!
İnanmamaya inandım lâkin,
bilmeden; inanmamaya dahil
inanmamak gerektiğini!
Deniz Ozan ŞENTÜRK
“balaban Kent Şairleri”
