Dile gelmez gönlümü derin hissiyat ile,
İmaya el sürmeden bilirim ki çözersin.
İncitmeden acımı gayet ihtiyat ile,
Ben susarım yerime kelimeler dizersin.

Sensin sessiz ülkemin tek konuşan edibi,
Zindanımda meşalem, umudumun sahibi,
Yüreğimin sesini takip edermiş gibi,
Kalbimin ahvalini tabip gibi sezersin.

Canlar tutulmuş iken bu sevdanın derdine,
Hicranlardan kurtulup varsa vuslat yurduna,
Yâri uçurmak için Kafdağı’nın ardına,
Muhabbet ummanımın semasında gezersin.

Değil bir sitem etmek zerre miktarı hasar,
Veremezsin sevdiğim erirsin azar azar,
Yalnız yarına değil ta ki mahşere kadar,
Haydi demem yeterli her engeli ezersin.

Sevda yalan dünyanın tek gerçeğiymiş meğer,
Mahcuptur efsaneler bize boynunu eğer,
Gül koklasam korkarım dikeni sana değer,
Sessiz sessiz ağlayıp dudağını büzersin.

Çıkarsız eşsiz aşkın tadına erilince,
Uyanması zor düşler zamansız görülünce,
En güzel duygulara duvarlar örülünce,
Umutlarına küser canından da bezersin.

Masmavi rüyaları gerçekler pis edince,
Visalin ihtimali tükenip pes edince,
En kara bulutları tepende hissedince,
Çekilmez çileleri utandırır üzersin...

Zübeyde Varlı