Ayak basmak ne mümkün, uzaktan bakacağım,
Hicran cayır cayırdır aşkın kumsallarında.
Büyülü bir ilmektir boynuma takacağım,
Sultan olup kalmışım sevda masallarında.

Ömür boyu meyusca yaşayacaksa eğer,
En sıcak mevsimlerde üşüyecekse eğer,
Muhabbetle firkati taşıyacaksa eğer,
İsyan bile mahzundur aşığın dillerinde.

Gözlerim bu hüzünle ne beyazda ne akta,
Hayat filizlenir mi çorak, yasak toprakta?
Akılların hayrete ram olduğu sokakta,
İzan kör ve sağırdır sevdanın kollarında.

Tek bir ışık olsaydı sular siyah akmazdı,
Kör baltayla doğransam sesim dahi çıkmazdı,
Seni bana sunsalar güller katran kokmazdı,
Bîcan kaldı umutlar vuslatın yollarında.

"Bütün dünya bir yana..." diyorsun da sevgilim,
Lakin ağyar seninle ben sensizim ne elîm,
Taşıması imkansız yükle büküldü belim,
Derman, dertli, bîçare hasretin ellerinde.

Mest olup dinlediğim bestenin ahengi yok.
Kalbimdeki tufanın kainatta dengi yok.
Gölge nedir unuttum mehtabınsa rengi yok.
Üryan güneşim ayıım gurbetin çöllerinde.

Engel olmak ne mümkün sağnak sağnak yaşıma,
Özleminle ermişim sanki ben bu yaşıma.
Sana mübtela olan bu kederli başıma,
Kurban olmak düşüyor ismail hallarında.

Muhabbet tezgahında sen ustasın ben çırak,
Teselli edemessin, beni halime bırak.
Gonca feryat içinde sarardı soldu yaprak,
Hazan vurmuş bağları gönlümün illerinde..


ZÜBEYDE VARLI İSTANBUL..