Bazen özlemin öyle bir hal alır ki;
Hani toprak çatlar ya hasretinden
Tüm kökleri çürütür çaresizliğinden
Bir tek ot bile bitmezken koynunda
Rüzgar kucağına alıp
Savuracak tek yaprak bulamazken dalında
Toprak suya hasret, cana hasret
Kendisini kollarına bırakacak tek damlaya hasret…

Hani yanlış bir kararla
Dört soğuk duvar arasına sıkıştırılmış
Müebbet hapis yemiş mahkum olur ya
Tüm gerçeklerini yitirmiş
Tüm hayellerini kaybetmiş parmaklıklar ardında
Söze hasret, mektuba hasret
Anaya, babaya, yare, gün ışığına hasret….

Hani bazı duygular vardır
Yüklemini , öznesini ve ünlemini kaybetmiş
Tüm renklerini ve canlılığını yitirmiş,
Sunar sadakatini koyu siyaha
Renklerin cümbüşüne,
Bir garip heyecana,
Bir yudum sevgiye hasret....

Ve bazı Aşklar vardır,
Toprak gibi çatlamış yüreği ile bekleyen
Aynaya bakınca bile kendini göremeyen
Tüm duygularını hasretinde devşirmiş
Gül yaprağına saracak sevdaya
Benim gibi... Sana hasret...
31.10.2009