Pencereye vurunca gün,
Gözlerimde başlar düğün,
Gam değil, artık öldüğün;

Yahut kışta, ya bir yazda,
Kalırken gönlün niyazda...

Süzülerek gel her sabah,
Kalmaz gönlümüzde bir ah,
Ne beylik isterim, ne şah;

Çalınsın inceden bir ney,
İkimizin olur her şey...

Yüzüm güler, sen gelince,
Ömrüm uzar, ince ince,
Boğulurken biz sevince;

Gülün gözleri ıslanır,
Gece küser, ay kıskanır.

Söyle, kim tanıdı, kimi?
Biz çekerken bunca gamı,
Varsın kıskansınlar de’mi;

Geçerken ince elekten,
Çaldık işte gün felekten...


Uyanırken börtü-böcek,
Bak pencerem, çiçek çiçek,
Beklediğim, yar gelecek;

Mavi mavi, çini çini,
Sen o zaman görsen beni.

Erirken gönlümün yağı,
Kaldır şu sarı yaprağı!
Basmasın yarin ayağı;

Bak, çok hassastır incinir,
Uğursuz gelir, kim bilir?

Bugün gerçek, düş sandığın,
Boşa gitmez ağladığın,
Hani ya çeyiz sandığın?

Kulaklarımdadır sesin,
Dönmek yok artık, bilesin.



Hayrettin YAZICI