Yalnız bir yol tercihimdir her zaman,
Sevmem ben öyle her önüne gelenle laf cambazlığını.
Suçsuz kaldırımlara günah bindirir dilim,
Susmayı tercih ederim yürürken,
Ve birazda özlemeyi...
Suyu, ateşi, toprağı.
Birde yaşayamadığım aşkları.
Salgın bir hastalık olduğunda salarım sessizliğimi,
Gider bulaşır yürüyeceğim uzun topraklı yollara.
Gök gürültüsü ve yağmurun neşesi,
Ayak izlerim kaybolur gider o vakit.
Kimse beni bulmasın,
Kimse ışık tutmasın karanlık odalarıma!

Sağanak yağmurların ardından aralarım perdemi,
Şimdi fırtına…
Birazdan dinecektir tüm gürültülerim.
Önüme ne bir erkek ne de bir kadın çıksın isterim.
Uzanıp önünde belimi bükeceğim bir el,
Ya da ömrümde keşkelere daldıracak bir yürek,
Sıkıcı kalır buz tutmuş yüreğime.
Yaşlı yüzlerde ki silik geçmişi izleyemem doğrusu,
Belki de fazla şişirilmiş balonları patlatmaktan korkarım.
Hepsinden öte yeni cümleler türetememekteyim.

Hep gece izler benim insanlarla oynadığım saklambacı,
Yürümek zor gelir ya kör kütük karanlıklarda…
Ay ışığı beni koynuna alır,
Yıldızlar aşığım olur omzumda,
Ateş böcekleri kulağıma fısıldar türkümüzü.
Ben bir karanfil misali uzatırım satırlarımı,
Dalıp giderim her okuduğumda defalarca!
Haklı bir davada ruhum adına savaşmaktayım ne de olsa,
Adına doğru denen yanlışlıkları sayıklarım gündüz gece.
Her ışık tutuklu kumpas kurulmuş dar hücrelerimde.
Ben siyahımla teselli bulmaktayım bugünlerde.

Son oyun bu,
Belki de son repliğimi fısıldıyorum kulağına.
Dinle bak;
‘’seni çok seviyorum…’’
Küçük harflerin çıplak gözlerden ırak,
Büyüteçle fark edilen ulaşılmazlığı misali.
Üç noktanın ardı arkası kesilmeyen gevezeliklerinin ardından,
Yüreğine aldığın suskunlar kadar seviyorum sensizliği.
Gözlerinin dolu kısmında hücuma geçen gözyaşı orduları,
Kızaran yanaklarının aşağısında susamış dudakların…
Ötesi teselli,
Geri kalanlar hayal şu yaşanmışlığın hapsinde.

Toparlanmış bir şiire sıkıştırılmaya çalışılan,
Aşk dolu kelimeydik biz şu fani ömürde.
Ek olarak fazla geldik birbirimize,
Yazarımız düşürdü beni kavuşamadığım ellerinden.
Sen okun istedim, okundukça mutlu olmanı diledim.
Yüreğim muhtaç değil başka bir kelime de ek olarak yaşamaya,
Bir zamanlar ‘’aşkım’’ diyerek birleştiğimizi bilmek yeter bana.
Aşk sana kalsın,
Ben yaklaşıyorum sanırım kader diyen şiirin sonlarına…