27
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1684
Okunma

Sararıp kuruyacak, ağaçlar ve yapraklar.
Ümidi yıkılacak, bağdaki narin gülün.
Teselliyi solmakta, donmakta bulacaklar;
Delicesine figan doğacak, bülbülde gün.
Veda edecek, yeşil sarı, el sıkışarak.
Dallarına şen-şakrak, bülbüller konmayacak.
Yapraklar mahzun-kırık, yetim-sefil doğacak ;
Hıçkıra-hıçkıra gül, şivanlayacak o gün...
Çöken, yıkılan insan âlemidir aslında!
Öyle çöker ki, damla-damla tükenir her gün.
Ağaçlarda tomurcuk, gül saçılır dalında;
Açılıp saçılmayan, ah gül’üm, narin ömrün...
Rifat Kaya
BACIM GÜLER TURAN’DAN
Hazan’a derler ki hüznün mevsimi,
Gül , aşkın simgesi, gönlün yaresi.
Bülbül aşk ile figan etse de;
Kim diyebilir ki, bu neyin nesi.../...........Güler TURAN (babidim)
5.0
100% (10)