Ne zaman durdu
Zaman denilen adını bilmediğimiz
Yüzyüze gelip de
Bir türlü tanışamadığımız
O bilinmeyen düşman
Vazgeçilmezimiz olan
Düşlerimizdeki kabusların
En dayanılmazı...
Ömür törpümüz...

Farkında mısın Ey Yâr!
Hani tadı kalır ya dudaklarımda
Ayrılığın
Hani gece kavuşamaz da şafağa
Bir mum bile yakamazsın ya karanlıklara
Umut olur diye...
Hani güz çöker ya bakışlarına
Yaprak dökümü başlar kirpiklerinde...
Hani çisil çisildır ya yüreğinin mevsimleri
Hasret olur
Gurbet olur, düşersin ya toprağına...
....................İşte öyle bir şey

Farkında mısın bilmiyorum
Emeklemeyi bilmeden
Yürü dedi hayat...
Adım atamadan
Zincirden boşalmışcasına koşmaya başladım...
Bir sana ulaşamadım
Bir senin ellerin uzak kaldı ellerime
Tutamadım
Tutunamadım! ! !

Senli başlarken hayata
Senli selamlarken güneşi
Sensiz gecelere kavuşturdun akşamlarımı
Oysa bir zamanlar
Birlikte izlemiştik
Mehtabın yüzündeki bulutu
Ayrı şehirlerin balkonlarından
Aynı anda...
Mesafelerin gücü yetmiyordu
Yüreklerimizi ayırmaya...
Farkında mısın?

Ne yaptık bize Yâr?
Neler yaptık sevdamıza?
Nasıl bir kefen biçtik
Nasıl da acımasızca katlettik...
Bir ömür sevgisizliğe
Tek yönlü biletler kestik
Tıkıştırdık bir valize anıları
Geriye kalan bir avuç hıçkırık oldu
Farkında mısın?

De ki... anıları tıkıştırıp
Kaldırdık tavan arasına...
De ki...
Biletler aldık geri dönüşü olmayan
Kaçtık birbirimizi hatırlatacak herşeyden
Söyle Ey Yâr!
Sökebildik mi yüreğimizi yerinden
Kaçabilecek miyiz kendimizden
Silebilecek miyiz yaşanmışlıkları
Sıra sıra dizip karşımıza
Tek tek vuracak mıyız anılarımızı
Alnının ortasından...

Bu bir aşk masalı değildi
En güzeliydi tüm hayatın içinde
Ruhumuza kadar işleyen
Ve
Her şey bitti diye
Kendimizi kandırdığımızın
Farkında mısın Ey Yâr!
Unutma ki
AŞK ölümsüzdür!!!

Eylül GÖKDEMİR... 09.08.2007... İstanbul